Illegaal kamperen, beren en een superhike!

Hela allen!
Op dit moment zijn we nog steeds in Waterton, maar omdat we hier een computer ter beschikking hebben maak ik nog maar eens tukje proza over onze laatste 48 uur. Zitten toch op de was te wachten.......


Vrijdagmiddag hebben we lekker op ons gemakkie op een grote playground in Waterton zitten genieten van het mooie weer en een spelende Sterre. Er was ook een waterspeeltuin en de mevrouw gierde het af en toe uit van plezier. Daarna zijn we we een rit gemaakt over de zgn. Red Rocks Parkway, naar een canyon; je raadt het al, de Red Canyon. Een mooie kloof die wat leuke plaatjes opleverde, maar weinig spectaculair was. De terugweg was beter! Vlak voordat we de grote weg weer opreden, zat er een flinke zwarte beer voor ons in de berm. Hij bewoog zich rustig etend door het struikgewas en trok zich niets aan van de auto`s die stopten. Gelukkig rijden wij in een hoge camper, dus hadden we de beste plek. Blijft toch prachtig om te zien en als het aan Carmen had gelegen waren we het dier nu nog aan het volgen...haha!

Toen we een plekje op de (enige) camping wilden bemachtigen bleek die als gevolg van het mooie weer dit weekend al stampvol. Jullie moeten weten dat het hier zo`n 10 graden warmer is dan normaal in deze tijd van het jaar, dus iedereen wil er nog even van genieten. Op advies van een passant reden we naar een picknickplek in het bos, waar we misschien elanden zouden kunnen spotten. Nou, die hebben we gezien en het bleek ook nog een prima kampeerplaats te zijn!! Inderdaad hartstikke illegaal, maar Carmen kon weer iets van haar 'things to do' lijstje afstrepen. Wildkamperen stond daar namelijk op. We zagen (helaas vrij ver weg) meerdere grote mannetjes elanden met enkele vrouwtjes erbij. Het is paartijd, dus de mannen brullen tegen elkaar in en zijn erg scherp. Oppassen dus! Mooi tafereel en voldaan vielen we illegaal in slaap.

De volgende ochtend toch nog even over de Red Canyon Parkway gereden en het bleek onzer lucky day! Weer een zwarte beer die zich mooi toonde. Hij stak net de weg over dus konden we hem filmen!

Daarna alsnog in kunnen checken op de camping voor de nacht en toen op pad voor de grote hike van de dag; 17 km op en neer naar Crypt Lake!

Om deze hike te kunnen doen moet je met een boot worden overgezet en er mogen er maar een beperkt aantal mensen per dag de wandeling doen. Gelukkig hadden we een dag eerder al tickets gekocht dus we zaten goed. Aangekomen met 48 anderen aan de overkant van het meer, ging iedereen direct van start, maar moesten wij natuurlijk de levende rugzak nog even installeren. Dus als laatste vertrokken, maar het is natuurlijk geen wedstrijd. De tocht was dus 8,5 km bergopwaarts naar een bergmeer en dezelfde afstand natuurlijk weer terug. Op driekwart van de route moesten we even over een paar richels van een meter breed lopen, een stalen laddertje van 4 meter beklimmen om vervolgens door een natuurlijke tunnel van ongeveer 20 meter te kruipen. Geweldig! De mevrouw liep zelf door de tunnel want hij was te klein om met rugdrager doorheen te kruipen. Maar ze vond het geweldig. Na de tunnel nog een stuk klimmen en uiteindelijk kwamen we zo ongeveer in een toestand van schijndood aan op het eindpunt: Crypt Lake. Wauw, dus! Het was de vermoeiende (maar o zo mooie) tocht zeker waard. Ter plekke hoorden we ook nog dat de overkant van het meer Amerika bleek te zijn. We hadden rond kunnen lopen, maar de beentjes gaven de voorkeur aan een uurtje rust.....
De terugweg was dus vooral bergafwaarts, zelfde opstakels overwonnen, maar papa was toch blij dat hij er was. Heerlijk even de voeten laten afkoelen in het meer in afwachting van de boot.

Nog een leuke anekdote: toen Carmen met Sterre uit de natuurlijke tunnel kwam gekropen, stond er een groepje Canadese tieners te wachten op hun beurt. Eèn van de jongens zag die vertederende ukkepuk lopen en nriep vervolgens uit: `Wow, this is the nicest thing I`ve seen so far today!` En hij had al heel wat mooie dingen onderweg gezien, hoor!! Gaaf toch!

Afijn, zo dadelijk gaan we dus de was even verwerken en dan rijden we vanuit Waterton Lakes NP naar Amerika. Tot de volgende.........

Oh ja....als het goed is hebben we deze keer een filmpje bijgevoegd. Duurt erg lang om te uploaden, dus een echte gewoonte zullen we er niet van maken...haha!